Gecemin Güneşi

Yine o sıradan bol kahve ve sigaralı gecelerden biriydi. Dışarıya baktığımda birkaç sokak lambası görüyordum. Bir de deniz feneri. Sarı yanıyordu. Bir papatya rengi gibiydi. Sonra aklıma geldi. Bir papatya kadar güzeldi içi, temizdi. Hayır yanlışım var. Papatyadan daha güzeldi. 

Bir yazı okudum. Gezinirken. Zaten okumadan yaşayamam ki ben. Hissettim onu yazanı benim yanımda. Sanki o okuyordu bana. Karşımdaki tahta kollu, beyaz koltuğa oturmuş bütün samimiyetiyle bana okuyordu yazısını. Bir yazı demek, onun hayatı demekti. Ben dinledim, sonuna kadar. Birden şu sessiz, hafif puslu ama dibine kadar karanlık, sıkıcı, hareketsiz geceme güneş doğmuştu sanki. Birlikte yanmanın zamanı mıydı şimdi? Oysa dudaklarına götürdüğü sigarayı ben kendi ellerimle sarmıştım. Şimdi ben ona dokunmuş oldum mu? O da beni hissetmiş midir yanında? Belki de bu yazıyı okurken hisseder. Onun yaptığı kahveyi içerim bende. Kollarımda uyumasını isterim ondan sevişmekten ziyade. Sadece ruhunu isterim. Bazen de kokusunu. Gözleri baksın bana da aslında ben başka bir şey istemem. Her gecem böyle güzel olsun isterim sadece.

Sen gel benim her gece güneşim ol. Sonra ben senin Bragi’n* olurum sen de benim Idunn’um.** Hep genç. Hep öğrenen. Hep okuyan kalalım. Senin elmalarını yiyerek sonsuza kadar aşk dolu yaşayalım. Ben sana her gün sayfalar yazarım. 

*Bragi : İskandinav mitolojisinde bilgelik ve şiir tanrısı. Odin ve Frigg'in oğlu, Idunn'un eşidir.

**Idunn : İskandinav mitolojisinde ebedi gençlik tanrıçasıdır. Sahip olduğu elmalarla diğer tanrıların da ölümsüzlüklerini muhafaza etmelerini sağlar.