Isınmaya hasret
kaldığım gecelerde yalansız, ölüme esen sabah yellerinde yanarcasına
sevdim seni. Ben gözyaşlarımda boğulurken, sen kupkuru beni izlerken
sevdim seni. Sözlerini harcama boşa. Son kez bir dinle beni. Sabah
ezanları okunurken bulutlara, gece yatarken aya çizdim resmini. Yaşamak
ve ölmek arasındaki o ince çizgide yürüken korkusuzca sevdim seni. Duman
kaplı odalarda yalan olmayan odalarla andım senin adını. Umutlarıma bir
bilet kestim uzaklara gitsinler diye, dileklerimi de yaktım ben bu
gece. Dişlerim dökülürcesine, sesim çıktığı kadar bağırıyorum ölürcesine
sevdim seni. Sevdim seni, ne çare.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder